3 jasne pomadki, które nawet na nieopalonej blondynce wyglądają ch... cholernie źle

Za nami piękny, długi weekend (bez Tomasza), a ja czyszczę archiwa i pozbywam się zdjęć dawnych oraz niepotrzebnych. W ramach tego heroicznego projektu udało mi się zebrać kilka swatchy mazideł do ust, których nie pokazałam na blogu, bo uznałam, że to zbyt słabe, by było godne. Ale skoro już tu są, zebrane i gotowe, by podrażnić Wasze poczucie estetyki, przybywam w kilku zachwycających odsłonach. Wybaczcie. Następnym razem pokażę coś ładniejszego.

Catrice – Ultimate Colour – 010 Be Natural!

Po pierwsze: Be Natural! To bardzo znany odcień Ultimate Colour od Catrice, który polecały na swoich blogach i vlogach jasne blondynki z jasną karnacją. Dochodzę do wniosku, że moja karnacja najwyraźniej nie jest wystarczająco jasna, bo w Be Natural wyglądam jak mocno anemiczna mieszkanka sosnowej trumny. Odcień występuje w ofercie Catrice od bardzo dawna, a skoro nie zniknął (większość produktów z szaf Catrice ulatnia się prędzej czy później, podobno około 3/4 asortymentu wymienia się w ciągu roku), wygląda na to, że wiele jest miłośniczek tego dziwnego beżu.

NYC nr 312, Chiffon

Tego słodkiego cukiereczka kupiłam w trakcie jednego z dawnych, szalonych wieczorów, podczas których ładowałam pojemne internetowe koszyki w kosmetycznych outletach, nie zawracając sobie głowy oglądaniem swatchy, bo PRZECIEŻ TO TAKIE TANIE, ŻE ŻAL NIE WZIĄĆ. Dziś jestem dużo bardziej ostrożna tudzież wybredna, ale moje megazakupy wspominam miło i może nawet z lekkim rozrzewnieniem. Bo czy nie jest wspaniale odebrać wielką, pękatą kopertę wypełnioną po brzegi kolorówką za grosze? W sumie gówna absolutnego wyszło niewiele, a nieskrępowana radość to bardzo dobre uczucie. Jednym z gówien absolutnych okazała się pomadka NYC w prześlicznym odcieniu Chiffon, które producent wykończył na frost-modłę. Zapłaciłam za nią w eZebrze 2,69 zł i mniej więcej tyle jest warta na moich ustach. Na zdjęciu jestem w wersji letniej, także skóra muśnięta słońcem. Może w wersji anemicznej wyszłoby ładniej? Pochylmy się przez chwilę nad długimi włosami, których tutaj (ubiegłe lato) było dwa, a może trzy razy więcej, niż mam teraz. Długość też się już nie zgadza, bo wypadające cienizny obecnie są ucięte trochę poniżej brody i bardzo sobie chwalę ten stan. Ze spraw technicznych: Chiffon ucieka z ust w podskokach, ale za to wspaniale komponował się z nim naustny czarno-śliwkowy top z limitki Essence, kupiony również w promocji życia za niecałe dwa złote w Naturze. Był to look topielicy, powiewało liceum i gdy miałam melancholijny nastrój, bywało, że raczyłam męża takim zestawem. To znaczy zdarzyło się ze dwa razy. Był zdumiony. Top trzymam wciąż, bo jest tak głupi, że aż śmieszny (to była limitka z sagi o wampirach), ale mój śliczny Chiffonek bardzo się zdefasonował, więc musieliśmy się rozstać. Zimny, zbyt jasny róż na ciepłej karnacji. Chlip, chlap, chlup – będę tęsknić!

Paese – Manifesto – odcień 901

Pomadka w płynie – koszmarek pochodzący z jednego z kosmetycznych boxów, których na szczęście już nie subskrybuję. Na fotkach tego niestety dobrze nie widać, a nie zrobię nowych, bo Manifesto dawno poszła w świat daleki, ale pamiętam doskonale ten efekt: usta pomalowane tak naturalnie, jakby je Tomasz ufaflonił farbą plakatową. Barbie z Różyca stajl. Jeżeli nawet pominiemy fakt, że kolor nie jest dobry, bo i sztuczny, i za jasny (na środkowej fotce górna warga w wersji saute, a dolna ubrana w Manifesto), warto wspomnieć, że ten koszmarek w ogóle nie trzyma się ust, a do tego w trakcie mówienia powstają słoje. Słoje, takie jak na grzybach i pniach. Trochę je widać na lewym zdjęciu. Próbuję wydumać, komu ta pomadka mogłaby pasować, ale nikt taki nie przychodzi mi do głowy. 

Gosh – Velvet Touch Lipstick – 149 Dangerous

Na koniec wrzucam moją nieudaną przygodę z czerwoną szminką. Wybaczcie brak obrazka Agaty w akcji, ale pomadki dawno już nie mam i tylko takimi fotografiami mogę uczcić jej pamięć. Czerwień leży na moich ustach źle lub bardzo źle. Muszę szukać czegoś złamanego brązem, bordo, różowo-czerwonych okazów. Na pewno nie może to być klasyczna czerwień typu Russian Red z MAC-a ani czerwień z niebieskimi podtonami. Dawno, dawno temu, gdy byłam jeszcze całkowicie nieopierzonym pomadkowo dziewczęciem, postanowiłam kupić sobie jakąś czerwoną szminkę „na specjalne okazje” (ach, święta naiwności!), tak jakbym w tych wszystkich wyjątkowych momentach życia specjalnie chciała wyglądać do dupy. Złota myśl roku wpadła mi do głowy akurat, gdy stałam przed szafą marki Gosh. Wybrałam więc sobie najpiękniejszą, najżywszą (i – jak się okazało w domu – najcieplejszą, bo aż marchewkową) czerwień, która na nadgarstku wyglądała doprawdy szałowo. Nie macie pojęcia, jak bardzo szałowo wyglądały moje zęby po aplikacji koleżanki Dangerous. Od razu zrozumiałam, skąd ta niegrzeczna nazwa. Zęby stały się niebezpiecznie pomarańczowe. Tak, to nie było zwykłe żółknięcie od za ciepłego odcienia. To była rdzawa biel – moje zęby mogłyby wystąpić w szkolnym przedstawieniu w roli sedesu z rudym zaciekiem. Przepraszam: Sedesu z Rudym Zaciekiem. Zerwałam więc z Goshem i wyleczyłam się z wizji: ja w małej czarnej i ze zmysłową czerwienią na wargach. Poprzestańmy na tej małej i czarnej. Dla dobra wszechświata.