Co tu się wyprawia... Hourglass: Vanish Seamless Finish Foundation Stick w odcieniu Alabaster | recenzja

Taka byłam dumna z naszej Sephory, że wreszcie wprowadziła ślicznego, luksusowego Hourglassa do Polski. Coraz bliżej Zachodu, w końcu będzie swobodny dostęp! – sikałam z radości, jakbym co najmniej urodziła tę polską Sephorę siłami natury i własnymi rękami sprowadziła do jej asortymentu te drogie, pięknie wyglądające zabawki. Z pewnością warto się nad sobą zastanowić, a przy okazji również nad tym, po co mi ten cały Hourglass na polskiej ziemi. 

Wiadomo, mam dobry powód do zrobienia recenzji dwóch kosmetyków, które z podobną euforią wiozłam do Polski przez Atlantyk. Kosztowały dużo dolarów i miałam wobec nich równie duże oczekiwania. Minął ponad rok i co? I leżą. Po jeden sięgam od czasu do czasu, nawet bywam zadowolona, ale drugi zasilił tyły szuflady. Ajć, jak mawia mój sześcioletni syn.

Tym niekochanym jest znany (i swego czasu szeroko omawiany na blogach i zagranicznym YouTubie) podkład w sztyfcie o, jakże łatwej do zapamiętania, nazwie Vanish Seamless Finish Foundation Stick. 

Wybranie odpowiedniego odcienia było jednym z najbardziej doniosłych momentów mojej nowojorskiej wyprawy. Przysięgam, stanęłam przed szafą Hourglass, jak przed Panoramą Racławicką co najmniej i dobierałam odpowiedni kolor chyba z godzinę. Wybór był spory (aż 30 odcieni w gamie), w sztucznym świetle łatwo było wysnuć niewłaściwe wnioski, w końcu poprosiłam o pomoc konsultantkę, która z absolutną pewnością wybrała dla mnie jasny, ani trochę żółty Alabaster. 

Na zdjęciu poniżej wydaje się w miarę neutralny, ale ja widzę na żywo, że kolor niebezpiecznie zmierza w kierunku różowych podtonów. Sprawdziłam opis na sephora.com: fair, cool undertone. Ideał do mojej żółtawej szyi. Dzięki za podpowiedź, warto pytać.

Ciężkie, eleganckie opakowanie zamykane na klik robi świetne wrażenie. A co z zawartością?

W kontakcie ze skórą podkład topi się jak masło, a roztarty na nadgarstku prezentuje bardzo sensowny poziom krycia. Na twarzy zaczynają się problemy: aplikowany gąbką gubi pigment i nawet trzy warstwy nie dają mi satysfakcjonującego krycia; pędzlem typu flat top (u mnie: świetnej jakości Lovenue) jest lepiej, ale i tu do pełnego krycia trochę brakuje.

Niestety, według mojej mieszanej cery ten podkład jest do bani. Mam wrażenie, że w ogóle nie chce się w nią wtopić, nie wnika w strukturę. Jest widoczny i wyczuwalny na skórze, ciężki, a przy aplikacji większej ilości zaczyna brzydko włazić w pory i zwyczajnie postarzać. Żeby cera wyglądała dobrze, trzeba nałożyć go niewiele (w moim przypadku taka ilość nie jest w stanie przykryć zaczerwienień) i  bardzo się namachać – o wiele łatwiej pracuje się z tradycyjnym fluidem lub sypkimi minerałami. Trójkątny sztyft miał łatwo wchodzić w trudne miejsca – m.in. koło skrzydełek nosa, ale nie zauważyłam wielkiej pomocy, bo jest szeroki i nieprecyzyjny.

Próbowałam go stosować zarówno z bazą Hourglass Veil Mineral Primer, jak i ze standardową pielęgnacją (w tym z kremem z filtrem). Baza daje matowe, pudrowe wykończenie i na niej podkład dłużej się trzyma, za to przy bardziej nawilżających kosmetykach trwałość wypada naprawdę nędznie – mój nos prezentuje pełen błysk już w 2–3 godziny po aplikacji, potem wyświecają się po kolei: broda, czoło i policzki.

Aha, jeszcze jeden istotny fakt: Vanish Seamless Finish Foundation kompletnie nie dogaduje się z innymi kosmetykami. Kiedy chciałam przyciemnić zbyt jasny odcień jednym ze sprawdzonych pudrów brązujących, powstały nieestetyczne plamy. Podobnie było z prasowanym różem. Przy ostatnim podejściu musiałam zmyć makijaż przed odebraniem Tomasza z zerówki, bo było mi wstyd wychodzić do ludzi. Dawno nie byłam tak bardzo rozczarowana podkładem, a mój ból dupy pogłębia fakt, że zapłaciłam za niego 46 $ plus podatek, czyli ok. 200 złotych. W Polsce kosztuje 219 zł. Gdybym miała oceniać go w ciemno, nie dałabym za niego nawet dwóch dych.

Lewa góra: Moja skóra na golasa; lewy dół: Po jednej cienkiej warstwie aplikowanej gąbką niewiele pigmentu zostało na skórze, ale ten, który został, w ogóle się z nią nie scalił; prawa góra: Trzy warstwy zaaplikowane gąbką, jestem sino-fioletowa i wyglądam jak niedotleniony noworodek, bo podkład i za jasny, i za chłodny,  ale przy okazji widać, że osadził się na włoskach i wciąż nie dał odpowiedniego krycia; prawy dół: Widzicie te plamy od bronzera na policzku i koło brody? To NIE jest konturowanie, tylko ocieplanie całej twarzy...

Po aplikacji gąbką wyglądał w miarę naturalnie, ale krycie było mizerne (oczywiście pomińcie niedopasowany odcień – Alabaster kupowałam pod koniec kwietnia, kiedy nie byłam ani trochę opalona i dziś zupełnie mi ten kolor nie pasuje). Przy próbie zbudowania krycia od początku wszystko prezentuje się fatalnie.

Poniżej Vanish Seamless zaaplikowany flat topem (innego dnia, więc zupełnie inne światło). Na fotce po prawej po delikatnym przejechaniu palcem po twarzy. Na kokosowej bazie Marca Jacobsa w ogóle się nie trzyma i migruje po twarzy nawet po 20 minutach od aplikacji. A to, jak leży na skórze, możecie ocenić na podstawie zdjęć:

Darowałam sobie fotki po kilku godzinach. Wszyscy wiemy, jak wygląda twarz, która świeci się w całości. Niezła kaszana, co?

W moim przypadku Vanish Seamless Finish Foundation Stick okazał się absolutną wtopą i na pewno nikomu go nie polecę.

Ile: 7 g

Cena: 219 zł
Dostępność: Sephora online